Wielki sukces Jacka Komana. Wybitny aktor zagrał w nominowanym do ośmiu Oscarów filmie „Konklawe”

Film „Konklawe” (osiem nominacji do Oscarów) nie był jego pierwszym zagranicznym filmem. Jacek Koman, który teraz wystąpił u boku Ralpha Finnesa, lata temu zachwycił rolą Argentyńczyka cierpiącego na narkolepsję. Musical „Moulin Rouge” z Nicole Kidman i Evanem McGregorem, nagrodzony dwoma Oscarami, przyniósł mu rozpoznawalność na całym świecie. Był też chirurgiem w serialu „Lekarze”, prokuratorem, listonoszem i Włodzimierzem Leninem. Urodził się w Polsce, ale wyemigrował do Australii, gdzie założył rodzinę i gdzie gra… zazwyczaj czarne charaktery. Dlaczego mówi o sobie „uciekinier”, recytuje „Pana Tadeusza” w języku esperanto i co hoduje w przydomowej dżungli?

Przypominamy archiwalny wywiad z artystą. Materiał który ukazał się w numerze 21/2024 VIVY!.

– Większość wywiadów z Panem zaczyna się od pytania: Ile czasu leci się do Australii? Znosi Pan to ze spokojem.

Pani też mogę powiedzieć. Dwadzieścia parę.

– Wolę jednak pytanie mniej oczywiste. Na zdjęciach z naszej sesji mało się Pan uśmiecha. Jedynie na tych, na których ma Pan uniesioną nogę. Zastanawiam się, czy jedno z drugim ma jakiś związek (śmiech)?

Mam nadzieję, że uśmiecham się nie tylko z nogą w górze, bo to trochę mogłoby przywodzić na myśl psa, prawda (śmiech)?

– Nie w tę stronę idzie ten wywiad już od pierwszego pytania.

(Śmiech).

– A jednak się Pan uśmiecha, a już podejrzewałam, że to się naprawdę rzadko zdarza.

Jest taki surrealistyczny film „Szczęśliwy człowiek” z 1973 roku z Malcolmem McDowellem. Jego bohater próbuje wcielić się w rolę człowieka sukcesu. Przez cały film zdarzają mu się straszne rzeczy, a on się uśmiecha. W końcowej scenie, gdy ma zagrać przed kamerą szczęśliwego i zadowolonego, odmawia. Na prośbę o uśmiech odpowiada: „Po co? Nie umiem się uśmiechać”. Robi to dopiero wtedy, gdy dostaje po łbie od reżysera i jest do tego zmuszony.