Papież Franciszek nie żyje. Miał 88 lat

Papież Franciszek zmarł w poniedziałek w wieku 88 lat. Informację przekazała Dykasteria ds. Komunikacji Stolicy Apostolskiej. “O 7.35 rano biskup Rzymu, Franciszek, powrócił do domu Ojca. Całe jego życie było poświęcone służbie Panu i Jego Kościołowi” — przekazał kard. Kevin Farrell, Kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego.

Papież Franciszek miał coraz większe kłopoty ze zdrowiem
Na początku lutego papież Franciszek miał coraz większe kłopoty z oddechem i głosem, nie mógł odczytywać tekstów swoich wystąpień. Leczenie w warunkach domowych w Watykanie nie przyniosło rezultatów. W związku z tym Ojciec Święty został przyjęty w piątek 14 lutego na specjalny oddział w Poliklinice Gemelli w Rzymie. Cztery dni później Watykan ujawnił, że lekarze zdiagnozowali u niego obustronne zapalenie płuc. Papież pokonał chorobę i wyszedł ze szpitala 23 marca.

W Wielki Czwartek papież dotrzymał tradycji i udał się w geście bliskości do więzienia, był z wiernymi w Wielką Sobotę i w wielkanocną niedzielę.

W Wielką Sobotę przybył do bazyliki przed najważniejszą w roku mszą Wigilii Paschalnej i pozdrowił wiernych.

W Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego Franciszek przyjął wiceprezydenta USA J.D. Vance’a; było to krótkie spotkanie i okazja do złożenia życzeń – wyjaśnił Watykan.

Następnie papież pojawił się – tak, jak oczekiwano – w południe na balkonie bazyliki Świętego Piotra na błogosławieństwo Urbi et Orbi, czyli miastu i światu, entuzjastycznie witany przez kilkadziesiąt tysięcy osób zebranych na placu.

Słabym głosem złożył wielkanocne życzenia i udzielił błogosławieństwa.

Ale największa niespodzianka nastąpiła później: po raz pierwszy od kilku miesięcy Franciszek wsiadł do papamobile i długo objeżdżał plac Świętego Piotra i prowadzącą do niego aleję, by pozdrowić wiernych z całego świata.

W poniedziałek, 21 kwietnia, pojawiły się tragiczne wieści o śmierci Franciszka.

Papież Franciszek nie żyje. Odbędzie się konklawe
Śmierć Franciszka rozpoczyna dziewięciodniowy okres żałoby, znany jako Novemdiales. Tradycyjnie pogrzeb odbywa się między szóstym a dziewiątym dniem po odejściu papieża.

Franciszek wyznał w 2024 r., że znacząco zmodyfikował ceremonie związane z pogrzebem. Zdecydował m.in. o tym, by podczas obrzędów po jego śmierci jego ciało nie było wystawione na katafalku, lecz w trumnie. Chciał zostać pochowany w rzymskiej Bazylice Matki Bożej Większej, a nie w Bazylice Świętego Piotra.

Konklawe, czyli zgromadzenie kardynałów, które wybierze nowego papieża, musi zostać zwołane nie wcześniej niż 15 i nie później niż 20 dni po śmierci poprzedniego przywódcy Kościoła. Mogą w nim uczestniczyć tylko kardynałowie poniżej 80. roku życia. Kandydat musi uzyskać większość dwóch trzecich głosów.

Młode lata Jorge Mario Bergoglio
Jorge Mario Bergoglio urodził się w 1936 r. w Buenos Aires. Do seminarium wstąpił w wieku 21 lat, wcześniej zdobył dyplom z chemii. 13 grudnia 1969 r. przyjął święcenia, w 1974 r. złożył profesję wieczystą jako jezuita. W trakcie studiów zgłębiał filozofię, psychologię, literaturę i teologię. Uczył się też przez pewien czas w Niemczech. Bergoglio biegle posługiwał językami: hiszpańskim, francuskim, niemieckim, włoskim i angielskim.

Niewiele wskazywało na to, że młody Jorge może zostać księdzem. Jego przyjaciele z lat szkolnych wspominają, że nigdy przesadnie nie przykładał się do nauki, choć był bardzo zdolny. Zdarzyło mu się też otrzymywać od nauczycieli uwagi za złe zachowanie. Lubił grać w bilard i tańczyć tango argentyńskie.

Duży wpływ na poglądy młodego Bergoglia wywarła jego babcia Nonna Rosa, którą późniejszy papież kilka razy cytował. To właśnie ona jako pierwsza uczyła go, że “całun pośmiertny nie ma kieszeni” i wpajała skromny styl życia oraz radziła uwolnienie się od władzy pieniądza. Przez całe życie Bergoglio pozostał wierny tym zasadom.

Nielubiany przełożony
Przyszłego papieża cechowały też silny charakter, ascetyczny tryb życia, dobra organizacja czasu pracy, staranność i punktualność. Dzięki tym cechom oraz dobremu wykształceniu już u progu kariery kościelnej w latach 1973-79 Bergoglio pełnił funkcję prowincjała zakonu jezuitów w Argentynie. Wiele wymagał od siebie i swoich współbraci, przez co nie był przez nich lubiany. Sam papież wyznał w późniejszych latach, że jego styl rządzenia na początku posługi był bardzo “autorytarny” i “miał wiele wad”.

Papież Franciszek przygotował grunt dla następcy? “Przekroczył limity Jana Pawła II”
Ponieważ był niepopularny, po zakończeniu swojej kadencji jako prowincjał został skazany “na wygnanie”. Odesłano go na dalsze studia do Niemiec, do pracy w Kurii Rzymskiej (której nigdy nie lubił), a potem na obrzeża zakonu do prowincjonalnego domu zakonnego w Cordobie. Rozpowszechniano też “czarną legendę”, według której miał wydać dwóch księży rządzącej w Argentynie juncie wojskowej. Nigdy jednak nie udowodniono mu stawianych zarzutów. Ze swoistego wygnania przyszłego papieża wydobył dopiero Jan Paweł II, który na prośbę kard. Antonio Quarracino przyznał mu w 1992 r. godność biskupa pomocniczego Buenos Aires.

Niezależnie od tego, czy pracował jako prowincjał, rektor szkół jezuickich, spowiednik, biskup czy papież, Bergoglio prowadził podobny tryb życia. W centrum znajdowali się zawsze ludzie z marginesu: wykluczeni, biedni materialnie i duchowo. Swoich podwładnych namawiał “by pachnieli owcami”, do których są posłani. Chciał, żeby księża wychodzili do ludzi, a nie zamykali się w wygodnych rezydencjach. Krytykował przepych i wystawność. Jeździł metrem, nie mieszkał w należnych mu apartamentach, ale żył w skromnym mieszkaniu.

Niepopularny pontyfikat
Jego pontyfikat rozpoczął się 13 marca 2013 r. I od początku wiadomo było, że jest on przełomowy. Franciszek był pierwszym papieżem z kontynentu amerykańskiego, pierwszym jezuitą wybranym na papieża, pierwszym od wieków Ojcem Świętym, który zerwał z tradycją przybierania imion poprzedników. I to właśnie imię, które wybrał nowy papież, zszokowało kardynałów. Wybór świętego, który zrewolucjonizował i zmienił optykę Kościoła, zostało przyjęte dość chłodno