Papież Franciszek nie żyje. “Nie chciał zawieść zwykłych ludzi” [SYLWETKA]

Niewielu go rozumiało, choć wielu kochało. Na ludzi i Kościół patrzył do bólu ewangelicznie. Karmił się słowami Jezusa, dzięki czemu wprowadzał rewolucyjnego ducha w zastarzałe mury Watykanu i skostniałe struktury kościelne. Żył Ewangelią, przez co wielu uważało go za szkodnika, wroga “tradycyjnych wartości”, godnego potępienia. Papież Franciszek zmarł 21 kwietnia 2025 r. w wieku 88 lat.

Buenos Aires. Do seminarium wstąpił w wieku 21 lat, wcześniej zdobył dyplom z chemii. 13 grudnia 1969 r. przyjął święcenia, w 1974 r. złożył profesję wieczystą jako jezuita. W trakcie studiów zgłębiał filozofię, psychologię, literaturę i teologię. Uczył się też przez pewien czas w Niemczech. Bergoglio biegle posługiwał językami: hiszpańskim, francuskim, niemieckim, włoskim i angielskim.

Niewiele wskazywało na to, że młody Jorge może zostać księdzem. Jego przyjaciele z lat szkolnych wspominają, że nigdy przesadnie nie przykładał się do nauki, choć był bardzo zdolny. Zdarzyło mu się też otrzymywać od nauczycieli uwagi za złe zachowanie. Lubił grać w bilard i tańczyć tango argentyńskie.

Duży wpływ na poglądy młodego Bergoglia wywarła jego babcia Nonna Rosa, którą późniejszy papież kilka razy cytował. To właśnie ona jako pierwsza uczyła go, że “całun pośmiertny nie ma kieszeni” i wpajała skromny styl życia oraz radziła uwolnienie się od władzy pieniądza. Przez całe życie Bergoglio pozostał wierny tym zasadom.

Nielubiany przełożony
Przyszłego papieża cechowały też silny charakter, ascetyczny tryb życia, dobra organizacja czasu pracy, staranność i punktualność. Dzięki tym cechom oraz dobremu wykształceniu już u progu kariery kościelnej w latach 1973-79 Bergoglio pełnił funkcję prowincjała zakonu jezuitów w Argentynie. Wiele wymagał od siebie i swoich współbraci, przez co nie był przez nich lubiany. Sam papież wyznał w późniejszych latach, że jego styl rządzenia na początku posługi był bardzo “autorytarny” i “miał wiele wad”.

Papież Franciszek przygotował grunt dla następcy? “Przekroczył limity Jana Pawła II”
Ponieważ był niepopularny, po zakończeniu swojej kadencji jako prowincjał został skazany “na wygnanie”. Odesłano go na dalsze studia do Niemiec, do pracy w Kurii Rzymskiej (której nigdy nie lubił), a potem na obrzeża zakonu do prowincjonalnego domu zakonnego w Cordobie. Rozpowszechniano też “czarną legendę”, według której miał wydać dwóch księży rządzącej w Argentynie juncie wojskowej. Nigdy jednak nie udowodniono mu stawianych zarzutów. Ze swoistego wygnania przyszłego papieża wydobył dopiero Jan Paweł II, który na prośbę kard. Antonio Quarracino przyznał mu w 1992 r. godność biskupa pomocniczego Buenos Aires.